Κάθε μήνα, οι επισκέπτες του μουσείου, επιλέγουν ένα έκθεμα που τους αρέσει περισσότερο. Εκείνο που τράβηξε τα βλέμματα τους τον Φεβρουάριο ήταν το Παγοβούτι (επιστ. oνομασία Gavia immer). Το παγοβούτι είναι υδρόβιο πτηνό, που δεν απαντά συχνά στον ελλαδικό χώρο. Τα πτηνά αυτά είναι σχεδόν κατά αποκλειστικότητα βορειοαμερικανικά είδη. Αν και μεταναστευτικά πουλιά η παρουσία τους στη Μεσόγειο είναι σπάνια αν και σε πτήση μπορούν να πιάσουν μέχρι και τα 120χλμ./ώρα!

Το παγοβούτι είναι σχετικά μεγαλόσωμο (73-88 εκ.), με βαρύ έντονο ράμφος και χοντρό λαιμό. Τα μάτια του είναι κόκκινα γεγονός που βοηθά την υποβρύχια όρασή τους. Κατά την διάρκεια του χειμώνα, χάνουν το πτέρωμά τους (πτερόρροια), με αποτέλεσμα να χάνουν προσωρινά την ικανότητα τους να πετούν. Αν και δεν υπάρχει φυλετικός διμορφισμός στο είδος τους (τα δύο φύλα είναι όμοια), αντιμετωπίζουν έναν εποχικό διμορφισμό. Αυτό σημαίνει ότι κατά την αναπαραγωγική περίοδο το πτέρωμά τους παίρνει μία πιο εντυπωσιακή και φανταχτερή μορφή! Τα παγοβούτια, τρέφονται κυρίως με ψάρια και για να πιάσουν την λεία τους μπορούν να αντέξουν έως και 3 λεπτά μέσα στο νερό!  

Τα παγοβούτια είναι μονογαμικά πτηνά και ζευγαρώνουν για πάντα. Το ζευγάρωμα συνήθως γίνεται στην ξηρά, κοντά στην περιοχή φωλιάσματος, και επαναλαμβάνεται καθημερινά μέχρι να γεννηθούν τα αυγά. Η περιοχή στην οποία θα αναπαραχθούν σημαδεύεται και προστατεύεται σωματικά και φωνητικά από το ζευγάρι! Το αρσενικός και το θηλυκό παγοβούτι, χτίζουν μαζί τη φωλιά τους και επωάζουν τα αυγά.

Η χαρακτηριστική φωνή τους, καθώς και τα τοξωτά άλματα που κάνουν για να ασφαλίσουν την περιοχή τους, συχνά παρερμηνεύονται ως φλέρτ από τον άνθρωπο, ενώ οι φυλές ιθαγενών της Βρετανικής Κολομβίας τα απέδιδαν σε οιωνούς κακοκαιρίας.

Στον Καναδά και την Μινεσότα το πουλί αυτό είναι τόσο αγαπητό και διάσημο που απεικονίζεται πάνω στα κέρματά τους.